O czym donosił „Kosynier” cz. 2

Na początku 1938 roku odbyły się w całym kraju wybory sołeckie. Zgodnie z ówczesnym prawem wybierano sołtysów, podsołtysów i rady gromadzkie.

Rady te funkcjonowały jednak tylko w gromadach (odpowiednik dzisiejszego sołectwa) liczących powyżej 200 mieszkańców. W mniejszych, organem uchwałodawczym było zebranie gromadzkie.

Wyniki wyborów zamieszczał „Kosynier”. Poniżej lista wybranych sołtysów (jako pierwsi) i podsołtysów:

Jerzykowo – Franciszek Słowik, Stanisław Figas
Bieślin – Józef Śmiatacz, Józef Koczorowski
Miława – Stefan Meller, Marian Mróz
Pasieka – Jan Mądry, Michał Kwieciński
Rudki – Jan Chojecki, Dominik Łykowski
Wymysłowo Górne – Wincenty Marchlewicz, Stanisław Kędziora
Duszno – Władysław Trudziński, Maksymilian Stube
Gołąbki – Ignacy Kabaciński, Józef Gatewski
Jastrzębowo – Stanisław Karasiewicz, Stanisław Ledziński
Kozłowo – Wojciech Bąk, Józef Serafin
Kruchowo – Stanisław Majerowicz, Antoni Ciałkowski
Ławki – Walenty Grajkowski, Stanisław Michalak
Lubiń – Feliks Zieliński, Andrzej Zachwieja
Miaty – Klemens Priebe, Bronisław Konieczka
Niewolno – Jan Andrzejewski, Piotr Misch
Ostrowite – Wacław Kołodziejczak, Fryderyk Gohike
Popielewo – Wincenty Kaszyński, Bernard Semrau
Skubarczewo – Czesław Wętkowski, Józef Cieślewicz
Słowikowo – Czesław Dobicki, Antoni Bosacki
Trzemżal – Józef Kołodziejczak, Ludwik Niewiadomski
Wydartowo – Leonard Jankowski, Kazimierz Karpiński
Zieleń – Wacław Raczyński, Szczepan Ciesielski

Ciekawostką jest z pewnością rozmowa – podobno zasłyszana w autobusie do Gniezna – pomiędzy dwoma trzemeszniankami. Zamieszczenie jej w tygodniku miało zachęcać do korzystania z usług miejscowych przedsiębiorców.

Żona jednego z miejscowych piekarzy spotyka się ze znajomą w autobusie jadącym do Gniezna. Rozmawiają o tym i owym.

Końcową ich rozmowę przytaczamy w całości (żonę piekarza oznaczamy literą X, a znajomą Y):

Pani Y – po co pani jedzie do Gniezna?
Pani X – muszę sobie kupić materiał na suknię
Pani Y – materiał na suknię… ?
Pani X – tak, tak, a pani po co jedzie?
Pani Y – jadę po bułki i chleb
Pani X – (obrażona) A czy Pani tych bułek i chleba w Trzemesznie kupić nie może?
Pani Y – czy pani materiału na suknię też w Trzemesznie kupić nie może?
Pan X – zrozumiała- następnym autobusem wróciła do Trzemeszna i swój sprawunek uskuteczniła.
Tak też być powinno. Żyjesz z obywateli miejscowych, więc daj im też żyć

Chociaż liczba pojazdów w okresie międzywojennym była znikoma w porównaniu z dzisiejszymi czasami, to już wtedy narzekano na „kawalerską jazdę” niektórych kierowców:

Stop! Ten okrzyk wyrywa się każdemu z piersi, gdy obserwuje kawalerską jazdę aut wszelkiego rodzaju ulicami naszego miasta. Niektórzy z miłych skądinąd panów szoferów uważają ulice Trzemeszna jako tor wyścigowy, na którym, przygotowując się prawdopodobnie do wyczynów sportowych na przyszłej olimpiadzie w Tokio, mogą dowolnie harcować. Przyznać trzeba, że trzemeszeńskim szoferom tych zarzutów stawiać nie można. Na jazdę aut zamiejscowych zwracamy uwagę.